ஆண்டு விடுமுறை - பொங்கும் உற்சாகம்

அயல்நாட்டு வேலைவாய்ப்பு, கை நிறைய சம்பளம், பை நிறைய சேமிப்பு. ஆண்டுக்கு ஒரு முறை தாயகம் திரும்பலாம். விடுமுறைக்கு தாயகம் வரும்போது, வேலை செய்யும் நாட்டில் இருந்து, அனைத்துவிதமான பொருட்களையும் தாயகத்திற்கு அள்ளி செல்லலாம்.

ஒவ்வொருவருக்கும் (தன் நாட்டையும், தன் குடும்பத்தையும் பிரிந்தவர்கள்), ஆண்டு விடுமுறை என்பது மிகவும் குதூலிக்கதக்கதாக இருக்கும். இதற்கு அயல்நாடுகளில் வேலை செய்யும் யாரும் விதிவிலக்கு அல்ல. சொந்த பந்தம், நண்பர்கள் என அனைவரையும் காணும் வாய்ப்பு பெறுவோம்.

மத்திய கிழக்கு நாடுகளில் பணிபுரிவோர், பல்வேறு சிரமங்களுக்கிடையில்தான் பணிபுரிகின்றனர். நீண்ட வேலை நேரம், வாரத்திற்கு குறைந்தது 6 நாட்கள், அதிகபட்சம் 8 நாட்கள் (ஒரு நாளைக்கு 12 மணிநேரம்) வேலை. விடுமுறைகள் குறைவு. வெயில் காலம் நரகம். வெயிலின் உக்கிரம், நம்மை சுட்டெரிக்கும் (அதிகபட்ச வெப்பநிலை 50 டிகிரிக்கும் மேல்).

இந்த குளோபல் க்ரைசிஸ் வேறு இங்கு பணிபுரியும் அனைத்து தரப்பு மக்களையும் மிகுந்த மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாக்குகிறது. இன்று அட்டன்டன்ஸ் போட்டு விட்டோம், அதனால் இன்றைய சம்பளம் நிச்சயம், நாளை என்ன ஆகும் என்பது நிச்சயம் இல்லை என்பது தான் இன்றைய கசப்பான உண்மை நிலை.

கடின உழைப்பை மட்டுமே நம்பி வாழும் லட்சோப லட்சம் குடும்பத்தார் இங்கு உள்ளனர். தற்போது, அவர்களின் முகத்தில் ஒரு வெறுமையும், ஏமாற்றமும், நம்பிக்கையின்மையும் தான் தென்படுகிறது.

விடுமுறைக்கு விண்ணப்பம் அளித்ததும், அப்போதுதான் தங்கள் தேவை மற்றும் சேவை கம்பெனிக்கு தேவை என்பதுபோல், 3-4 மாதம் கழித்து போங்களேன் என்ற பதில் வரும். வேலை செய்வது மட்டும் அல்ல, விடுப்புக்கு போவது கூட, கம்பெனியின் கையில் (முடிவில்) தான் இருக்கும். சரி என்பதை தவிர வேறு என்ன சொல்ல முடியும்.

வேண்டுமானால், விடுமுறையை ஒரு மாதத்திலிருந்து 20 நாட்களாக குறைத்து கொள்கிறேன் என்று சொல்லி, நாம் நினைத்த நாளிலேயே பயணம் செய்யலாம்.

மொத்தத்தில் நாம் அனைவரும் சூழ்நிலை கைதிகளாகவும், பணிபுரியும் அலுவலகங்களின் அடிமைகளாகவுமே இருக்கிறோம் / இருப்போம்.

இன்று சிரித்த முகத்தோடு வேலை செல்பவர், எங்கே யாராவது தம்மை அழைத்து விடுவார்களோ என்று பயந்த படியே அலுவலகத்தில் அமர வேண்டி இருக்கிறது. அப்படி, யாரேனும் கூப்பிட்டால், ஒரு கவர் அன்றி வேறு எதுவும் கையில் தரப்படுவதில்லை. அந்த கவரில், கண்டிப்பாக ஊக்கத்தொகையோ, சம்பள உயர்வுக்கான தகவலோ இருக்கப்போவதில்லை. ஒரு மாதம் நோட்டிஸ் போன்ற ஏதாவதொரு அணுகுண்டு தான் இருக்கும்.

இங்கு விஷம் போல ஏறி வரும் வீட்டு வாடகை, சாப்பாடு விலை, டெலிபோன் கட்டணம், டாக்சி கட்டணம் (குறைந்த பட்ச மீட்டர் கட்டணம் திராம் 10, நீங்கள் 4-5-6 திராம் அளவு பயணித்து இருந்தால் கூட), ஸ்கூல் கட்டணம் (குடும்பத்தோடு இருப்பவர்கள் பாடு பெரும் திண்டாட்டம்) ........ இப்படி, உங்களை சேமிக்க விடவே மாட்டேன் என்பது போன்ற ஒரு சூழல்.

இதனால், உங்கள் சேமிப்பு என்ற ஒன்று, தற்போதைய சூழலில், பெரிய அளவில் ஒன்றும் இருப்பதில்லை. கைக்கும், வாய்க்குமாக பெரும்பாலோரின் வாழ்வுநிலை உள்ளது.

மகிழ்ச்சியாக ஊர் செல்லும் அனைவரின் மனநிலையை சொல்லும் ஒரு கவிதை இதோ, உங்கள் பார்வைக்கு.

ஊர் சென்றதும் மனமெங்கும்
மகிழ்ச்சியில் நிரம்பியது
சென்று திரும்பியதும் மனமெங்கும்
வெறுமை நிரம்பியது.

(இந்த நிலை வெகுவிரைவில் மாற வேண்டும் என்று நான் உளமார கடவுளை பிரார்த்திக்கிறேன்).