தோப்பும்... புங்கை மரமும்... பின்னே ஞானும்

நான் தேட தொடங்கினேன்
ஊரோரமா ஆத்துப்பக்கம் பெரிய தோப்பு
பூத்து குலுங்கும் கனிகளுடன் சில பல மரங்கள்
தேடினது..... கெடைக்கல.......

ஊரிலிருந்து இரண்டாக பிரியும் பெரிய சாலை
அந்த பக்கம் போனால், பஞ்சாலை
இந்த பக்கம் வந்தால், பூஞ்சோலை

பஞ்சாலையின் சங்கு ஊதியதும்
பஞ்சடைத்த கண்களுடன், பஞ்சு நிறைந்த தலையுடன்
செருப்பின்றி பல ஜோடி கால்கள்.... அந்த வீதியில்......
கஷ்டம்தான்யா என்னிக்குமே உங்களுக்கு....அது விதி....

வேலையின்றி திரியும் வெட்டி கூட்டம்
எதிர்சாலையில் பல வண்ண கைலிகள் ....
வாயில் எரியும் கொள்ளிக்கட்டையுடன்.....
புகுந்தது ....பூஞ்சோலையினுள்.....கையில் சீட்டு கட்டு

என்றும் நீர் நிரம்பி சலசலவென்று ஓடும் ஆறு,
இப்போதோ...சலசலப்பின்றி அன்னநடை போட்டு செல்கிறது....

ஆற்றில், காணும் இடமெங்கும் பலதரப்பட்ட வண்டிகள்
வெளியே செல்லும் அனைத்து வண்டிகளும்
பிள்ளைத்தாய்ச்சி வயிறு போல ஆற்று மணலை நிரப்பி.......

இவ்வளவு கொள்ளை போனபின்பும் ஆறு தன்னகத்தே
சிறிதளவேனும் நீரை வைத்திருக்கிறதே......

அப்புறம், பஞ்சாலை சுற்றி, பஞ்சு துகள்கள் பறந்தபடி.....
இப்புறம், ஊர் மக்கள் தன் சந்தோஷம் துறந்தபடி.....

தோப்பினுள்ளே ஜோடி ஜோடியாக இருந்த பல மரங்கள்
பல துண்டுகளாய் வெட்டி லாரிகளில் ......... . .
தோப்பும் ஆங்காங்கே வெறிச்....வெறிச்...

எப்படி இருந்த ஊர், இப்படி ஆகிவிட்டதே......
தோப்பினுள்ளே அந்த ஒரு மரத்தை தேடினேன்......
அதில்தான் எவ்வளவு கிளைகள்....இலைகள்....

அன்று ஊர் முழுதும் கூடி, அங்கேதானே இருந்தது...
இன்று, ஒரு இரவு முழுதும் (கிழக்கு பக்கம்) தேடியும் கிடைக்கவில்லை......

சரி.... நாளை இரவு வந்து.....

மேற்கு பக்கம் முழுசா தேடி பார்ப்போம்
என்றபடி தோப்பை விட்டு வெளியேறினேன்......

நான் தேடிய அந்த மரம் .......

நான் தூக்கிட்டுக்கொண்ட அந்த

புங்கை மரம்....!!!!